Rynek, świadek wielkich radości, małych tragedii, łapacz uśmiechów przypadkowo spotkanych znajomych. To tutaj spotykają się nie tylko kupcy i handlowcy, ale toczy się miejskie, codzienne życie.

Nasz rynek nie jest byle jaki. To przykład średniowiecznego układu architektonicznego, zabudowania powstały jednak o wiele później. Jak podaje polskaniezwykla.pl najciekawszym obiektem na rynku jest budynek z około 1835 roku przy Rynku 10. Stanowił centrum życia społeczno-kulturalnego miasta w XIX wieku. W 1840 roku założono w nim pierwsze w Polsce towarzystwo archeologiczne pod nazwą Towarzystwo Zbieraczy Starożytności Krajowych.

Już od XIII wieku Stare Szamotuły dysponowały prawem do odbywania targów, ta gałąź była szczególnie ważna dla mieszkańców niewielkiego miasteczka.

Jak dziś prezentuje się rynek, zatłoczony w godzinach szczytu mnóstwem aut, wymiera późnym popołudniem?

Każdy ma swój plan naprawczy, aby temu szczególnemu miejscu przywrócić dawny blask, ale kompromis pomiędzy jarmarkiem produktów regionalnych, letnimi ogródkami, kawiarenkami oraz obawami mieszkańców przed nadmiernym hałasem oraz rozterkami handlowców, są trudne do pogodzenia.

Z jednej strony mamy znaczące zagęszczenie ruchu samochodowego, z drugiej niewystarczającą przepustowość drogi prowadzącej przez rynek. Nie mamy jednak, alternatywy, która poradziłaby sobie z rosnącą ilością aut.

Chcielibyśmy przysiąść i spotkać ze znajomymi w jednej z kawiarenek, ale co zrobić z tymi, którzy będą bawić się zbyt dobrze?

Jedno jest pewne, dyskusja o przyszłości rynku toczy się odkąd pamiętam. Przez te wszystkie lata, wykluczylibyśmy lub zminimalizowaliśmy problemy, które dziś wskazywane są jako kluczowe. Na dyskusji się jednak kończy i dalsze działania nie zostają podejmowane, temat odkładany do szafy.

Pomyślmy, ile furtek moglibyśmy dziś otworzyć małym przedsiębiorcom i lokalnym rzemieślnikom, gdyby ponad 10 lat temu opracowano i realizowano plan zarządzania ruchem drogowym w obrębie rynku, inwestowano w nowe drogi i poprawę stanu istniejącej infrastruktury, stworzono możliwości wykorzystania lokali usługowo – handlowych i przede wszystkim rozwijano dialog z mieszkańcami rynku i całego miasta. Gdybyśmy zamiast ciągłej dyskusji o przyszłości rynku, podjęli realne działania, moglibyśmy małymi kroczkami, wprowadzać odczuwalną dla wszystkich, zmianę.

Jak powiedział Richard Branson „nikt nie ma monopolu na nowe pomysły”, a my wpadliśmy w pułapkę tego diabelskiego koła i na pomysłach, punktach widzenia i sporach, się kończy.

Co ważne, nie byliśmy pierwsi, nie będziemy ostatni, którzy borykają się z podobnym problemem, wystarczy wziąć pod lupę sytuację podobnych miast, poprosić o dobre praktyki i doświadczenia.

Nie wiele potrzeba, aby rozpędzić machinę zmian na lepsze, której efekty będziemy pewnie obserwować dopiero za jakiś czas.

Poniżej jeszcze kilka zdjęć NAC szamotulskiego rynku z 1977.

Zdjęcia Narodowe Centrum Cyfrowe NAC Szamotuły 1977

Z pomocą przychodzi portal zmienmy.to, gdzie możemy zgłosić petycje w swojej sprawie. Slogan strony brzmi: „głos społeczeństwa, którego nie można zignorować”. A w poniższych przypadkach z naszym głosem już nikt się nie liczy.

Petycje może złożyć osoba prywatna oraz organizacja, taka jak Lepsze Szamotuły. Wystarczy założyć konto i już można działać.

Gdy dowiedzieliśmy się, że Chata Alchemika, jedno z nielicznych miejsc, gdzie młodzież mogła spędzić wolny czas, a przy okazji poznać twórczość lokalnych muzyków, będzie zmuszona do zamknięcia swojej działalności, postanowiliśmy od razu zgłosić sprawę.

Planowaliśmy również zaprosić zaprzyjaźnionych muzyków, aby odwiedzili Szamotuły, wydawałoby się, że Chata Alchemika to idealne miejsce, jednak decyzja o zamykaniu lokalu o 23:30, pokrzyżowała nasze plany. Koncerty, szczególnie wieczory muzyczne, charakteryzuje to, że odbywają się w nocy. Na facebookowym profilu pubu zawrzało. Młodzież dobitnie wyraziła swoje niezadowolenie z zaistniałej sytuacji. Nie ma też czemu się dziwić, przez ostatnie lata działalności, pub nikomu nie przeszkadzał. Odzew społeczny okazał się tak duży, że nasza petycja znalazła się w gronie najgorętszych tematów, razem z apelem organizacji Ulepsz Poznań do PKP o zaprzestanie naklejania reklam na dworcu głównym. W czasie pierwszej doby od jej zgłoszenia udało nam się zebrać ponad 200 podpisów!

Petycja jest ciągle dostępna tutaj. Po zakończeniu akcji podpisy zostaną przekazane właścicielowi Chaty Alchemika i następnie trafią do dyrektora Muzeum Zamku Górków, bo to on odpowiedzialny jest za nałożenie restrykcji na pub.

Niedawno też szamo.info doniosło o kontrowersyjnych słowach pani Marii Przybylskiej, przewodniczącej rady powiatu szamotulskiego. Pani Przybylska chciała „powiedzieć, że formuła rady powiatu i jej obrady powinny być tak właśnie prowadzone, że radni zgłaszają to co mieszkańcy mają na sercu, to co by chcieli żeby rada powiatu się tym zajęła. Radni mają takie prawo, na które zarząd (Zarząd Powiatu – przyp. red) musi zareagować. Być może przyjdzie taki moment, że przestane udzielać głosu ludziom z sali. (…) Ale formuła jest taka, że radny ma narzędzia, a państwo najwyżej sobie tylko powiecie, zaistniejecie medialnie i nic poza tym.”

Jedne z głównych strategii operacyjnych UE Europa 2020, zakłada działania wspierające inicjatywy lokalne i budujące silne społeczeństwo. Naszym głównym celem statutowym jest umacnianie społeczeństwa obywatelskiego w naszym regionie. Mieszkańcy powinni mieć prawo do wygłaszania swoich opinii osobiście oraz za pośrednictwem swojego przedstawiciela, w tym wypadku radnego.

Za pomocą petycji, chcemy wyrazić swój sprzeciw wobec wszelkim praktykom, pomysłom mającym ograniczać wolność wypowiedzi. Dokument można podpisać tutaj.

Co kryje się pod tajemniczym skrótem NGO?

Nic innego, jak organizacje pozarządowe, skrót NGO, zapożyczony został z angielskiego określenia non-govermental organization. Działalność III sektora ma to do siebie, że cały czas z czymś startuje, z jednej strony rozpoczyna nowe projekty, z drugiej przenosi swoją działalność na nowe płaszczyzny.

Gdy tylko znaleźliśmy informacje na temat szkoleń NGO na start, organizowanych przez Centrum NGO w Poznaniu, nie wahaliśmy się ani chwili. Nawet, jeśli zebraliśmy już pewną wiedzę o działaniu stowarzyszenia, tego typu spotkanie jest niezwykle cenne, aby tą wiedzę ugruntować i poznać nowe osoby o podobnych zainteresowaniach.

Kurs trwał dwa dni od godziny 13 do 18, udało nam się pogodzić to z pracą zawodową i o czasie stawiliśmy się przy ulicy Słowackiego w Poznaniu.

Grupa szkoleniowa liczyła 14 osób, z czego większość dopiero planowała lub była w trakcie zakładania fundacji. Stowarzyszenia i organizacje zarejestrowane reprezentowaliśmy jako jedyni.

Siłą stowarzyszenia są ludzie, natomiast fundacje skupiają się na kapitale. Przyszli fundatorzy deklarowali, że kłopotliwe jest zebranie jest minimum 15 osób, aby realizować swoje cele. Elastyczniejszą formą działalności jest fundacja, którą teoretycznie może założyć jedna osoba.

(więcej…)